Το τελευταίο διάστημα έχει ενταθεί το φαινόμενο της μαζικής φυγής πληθυσμών από εμπόλεμες περιοχές, κυρίως από την Συρία, αλλά και από την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Άνθρωποι οι οποίοι επέλεξαν ως έσχατη λύση την εγκατάλειψη του τόπου στον οποίον ζούσαν όχι για τουρισμό αλλά ως λύση στην επιβίωση τους. Ως λύση στο πρόβλημα που έχει δημιουργήσει η “πρωτο”κοσμική αναπτυγμένη καπιταλιστική δύση για να καταφέρει να συνεχίσει να αναπαράγεται οικονομικά. Ληστεύοντας και λεηλατώντας την γη τους, ιδιωτικοποιώντας και ελέγχοντας τους φυσικούς πλούτους και τα ενεργειακά αποθέματα, μετατρέποντας ολόκληρες περιοχές σε εμπόλεμες ζώνες, είτε άμεσα με στρατιωτικές επεμβάσεις – Ιράκ, Αφγανιστάν – είτε έμμεσα εξοπλίζοντας δυνάμεις, οι οποίες εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους στην περιοχή.
Την ίδια στιγμή αναπτύσσεται η δεύτερη φάση του πολέμου. Αυτή αφορά την στρατιωτική διαχείριση των προσφύγων και μεταναστών στα σύνορα. Από τις νάρκες και τις σφαίρες μέχρι τις αναποδογυρισμένες βάρκες στην μεσόγειο, τα σύνορα τις Ευρώπης-φρούριο είναι βαμμένα με το αίμα χιλιάδων προσφύγων. Και όσοι καταφέρουν και γλυτώσουν από όλα αυτά, έχουν να αντιμετωπίσουν στρατόπεδα συγκέντρωσης, ακραία εκμετάλλευση, ρατσιστικά πογκρόμ, ξύλο και συλλήψεις από την αστυνομία.
Συνέχεια ανάγνωσης Ενάντια στην Ευρώπη φρούριο η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας →